Dżina spotkalam

 

Pewnego dnia spotkalam Dżina. Mial na glowie pomaranczowy turban, dluga brode i butki zakrecone czubkami do gory. Twarz mial zafrasowana i skupiony wypatrywal czegos po drugiej stronie ulicy. Nie moglam sie powstrzymac, podeszlam i zapytalam:

- Przepraszam, czy pan sie moze z jakiejs bajki urwal?

- A co? - odparl pytaniem nieco zaczepnie

- Nic, tylko tak pytam? Fajne ma pan buty, zakrecone troche, chyba magiczne? - zazartowalam

- Na dywanie dobrze sie trzymaja - dodal powaznie ciagle wypatrujac czegos intensywie.

A ja od Dżina oczu nie moglam oderwac bo powiem szczerze troche dziwnie Dżina  w miescie spotkac.

- A ty pewnie chcialabys zebym twoje trzy zyczenia spelnil, co?

- Kto by nie chcial, a to w ogole jest mozliwe?

- Mozliwe jest wszystko tylko trzeba mocno wierzyc. Tylko przemysl to dobrze, bo ludzie o takie glupoty mnie prosza, ze glowa mala.

No to teraz mialam dylemat. O co tu prosic? O pokoj na ziemi? O rownowage we wszechswiecie? Czy moze cos tylko dla siebie? Bogactwo? Urode? Niesmiertelnosc? Zdrowie? Madrosc wieczna? A moze jakis wczasy w raju? Albo talent? A moze cos zupelnie innego? Tylko co?

- Ja przepraszam, ale ja  mam mentlik w glowie. Czy mam moze czas na pomyslunek?

- Eh wy ludzie zawiani emocjonalnie jestescie, niezdecydowani. Masz tu moj numer, wyslij mi smsa jak bedziesz gotowa. Teraz musze leciec, bo busy jestem. Po czym podskoczyl zgrabnie, zakrecil sie w tych butkach zabawnych i wskoczyl na dywan, ktory wlasnie umiejetnie zaparkowal na trawie.A ja sie spodziewalam, ze jak na  Dżina przystalo to moze szybciej do jakies lampy czy butelki sie schowa. Ale kto tam sie zna na dzisiejszych Dżinach? No a  teraz siedze i zyczenia obmyslam. I wiecie co? wcale to nie taka prosta sprawa.